ISI YALITIM MALZEMESİ SEÇİMİNDE DİKKAT EDİLECEK HUSUSLAR
ISI YALITIM MALZEMESİ SEÇİMİNDE DİKKAT EDİLECEK HUSUSLAR
ISI YALITIM MALZEMESİNDE DİKKAT EDİLECEK HUSUSLAR
Yalıtım ve ortam havası arasındaki sıcaklık farkı ölçülerek ölçülen malzemenin termal iletkenliği.
2. Termal direnç veya bir malzemenin ısıyı dağıtma yeteneği.
3. Sıcaklığın bir fonksiyonu olarak sıcaklıktaki değişimi ölçen ısıl genleşme sıcaklık katsayısı (TCE).
4. Özgül ısı kapasitesi (SCHC), belirli bir malzeme hacminde ne kadar ısı depolanabileceğinin bir ölçüsüdür.
5. Isı aktarım katsayısı (HTC), birim hacim başına aktarılan ısı miktarı.
6. Isı transferine direnç (RHT), yalıtımın çevreden ısıyı emme yeteneğinin bir indeksi.
7. Viskozite, bir yalıtım malzemesinin su akışına karşı koyabilme derecesi.
8. Su geçirgenliği, suyun bir yalıtım katmanından ne kadar iyi geçebileceği.
9. mm cinsinden ölçülen yalıtım kalınlığı.
10. Yüzey alanı (SA) veya yüzey alanının yalıtılmış bir yüzey alanına bölümü.
11. Kalınlık (T), yüzeydeki bir noktadan zeminle temas noktasına olan mesafe olarak ölçülür.
12. Yoğunluk (kg/m³), fit küp başına ağırlık olarak da bilinir.
13. Metre kare başına ağırlık (W/m'2), farklı malzemelerin ağırlığını karşılaştırmak için kullanılan bir metrik ölçü birimi.
14. Gerilme mukavemeti (TS) ve gerilme modülü (TV), birbiriyle ilişkili iki mukavemet ölçüsü.
15. Elastikiyet modülü (ME ), gerilmeye karşı direncin bir ölçümü.
16. Kesme gerilimi olarak da adlandırılan kesme mukavemeti, uygulanan bir kuvvete maruz kaldığında bir tahta parçasını veya başka bir malzemeyi kırmak için gereken kuvvettir.
17. Gerilim-gerinim ilişkisi (SRR), gerilim ve gerinim arasındaki ilişkiyi tanımlayan ve yalıtkanların tasarımında kullanılan matematiksel bir ilişkidir.
18. Dielektrik sabiti (Ω), elektrik iletkenlerinin gücünü belirleyen iki sabitten biri.
19. İletkenlik (K Ω ), bir elektrik akımının bir iletkenden saniyede kaç kez akabileceği.
20. Elektrik direnci (ER ), empedansın bir göstergesi.
21. Elektromanyetik girişim (EMI), iki veya daha fazla elektromanyetik dalga etkileşime girdiğinde ortaya çıkan bir girişim modelidir.
22. Işığın atmosferde dolaşırken hızını belirleyen kırılma katsayısı (C o r ).
23. Kırılma indisi (RI), ışığın dalga boyuna göre nasıl büküldüğünü veya kırıldığını ifade eder.
24. Polarize edilebilirlik (PI), ışığın bir noktadan diğerine ne kadar kolay gidebileceğini belirler.
25. Yansıtıcılık, ışığın onlardan yansımasına izin veren malzemelerin fiziksel bir özelliğidir.
26. Soğurma oranı (AR), ışığın bir nesne tarafından ne kadar hızlı emildiğini ölçer.
27. Geçirgenlik (TR), ışığın cam gibi opak bir yüzeyden geçme veya yansıma hızını gösterir.
28. İletim hattı verimliliği (TE), bir iletim hattının bir sinyali ne kadar verimli iletebileceğini tanımlar.
29. Güç faktörü (PF), gücün (watt) iki nokta arasındaki mesafeye (m) oranını temsil eder.
30. Faz açısı (P), bir ışık kaynağı ile bir gözlemci arasındaki açıyı ölçün.
31. Işık şiddeti (LI), aydınlatılan bir cismin ne kadar parlak olduğunu ölçün.
32. Görünür ışık (V L), dalga boyu 400 ile 700 nanometre arasında olan herhangi bir ışık olarak tanımlanır.
33. Ultraviyole (UV) radyasyonu (ultraviyole olarak da adlandırılır)
